آدم‌های خطرناک
تحلیل‌های سیاسی و اجتماعی و انسانی را بقیه نوشته‌اند و خوانده‌اید، من فقط توصیه می‌کنم آدم‌های خطرناک نزدیک خود را بشناسید و ازشان فاصله بگیرید؛
- آن‌هایی که به‌دنبال انتقام سخت بودند و برایشان مهم نبود انتقام چه در پی دارد، چون هدف وسیله را توجیه می‌کند!
- آن معلم‌ها و دانشجومعلم‌هایی که نوشتند "من معلمم، هزاران قاسم سلیمانی تربیت خواهم کرد" و برایشان مهم نبود که قاسم سلیمانی‌ها، دشمن (داعش) را همراه با خانواده و زن و بچه می‌کشند.
- و آن‌هایی که از شنیدن خبر کشته شدن سربازان آمریکایی خشنود شدند، تنها! چون ایرانی نبودند!
این آدم‌ها از مردن هیچ انسانی ناراحت نمی‌شوند؛چه ایرانی و چه کانادایی. این آدم‌ها از مردن من و شما نیز ناراحت نمی‌شوند. این آدم‌ها حتی اگر لازم شود، در زندگی‌شان من و شما را نیز به هر طریقی از سر راه برمی‌دارند، چرا که هدف وسیله را توجیه می‌کند!
من بعد از خواندن تسلیت‌هایی که برای پریسا و ری‌را (همسر و فرزند حامد اسماعیلیون) نوشته بودند، سراسر غم بودم و غم. که در نهایت راه خود را به شکل اشک پیدا کرد.
اما امروز خشمی که در من است بیشتر از غم است. خشمی که به‌قدری‌ست که اشک التیامش نمی‌بخشد. و به‌قدری‌ست که سدی که برای فروخفتن احساساتم بنا کرده‌ام را در هم می‌شکند.
چاره‌ی نجات پریساها و ری‌راها و پونه ها و آرش‌ها را تربیت انسان‌های صلح‌طلب می‌دانم.
انسان‌های با تفکر جنگ‌طلب که با دیدن قشون‌کشی‌های نظامی سر ذوق می‌آیند، در نظرم خطرناک‌اند و سعی در حذف آن‌ها از حداقل زندگی شخصی خود دارم.
به سهم خودم، تلاش می‌کنم صدها انسانی تربیت کنم که از جنگ بیزار باشند و به‌دنبال دوستی.
و از آدم‌های خطرناک اطرافم فاصله بگیرم.
